ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟΝ BLUES
Ακούω digital φωνές
Ακούω digital κλαγγές
Ανασηκώνομαι. Κοιτάζω. Βλέπω. Υπάρχω. Επιμένω.
Κυριλάτοι φασίστες, κρυμμένοι πίσω απ’ την ποδιά της μαμάς εξουσίας.
Γουρούνια με οικολογικές γραβάτες και μισθό απ’ τους πετρελαιάδες.
Δηθενοαριστεροί με δεξιά πορτοφόλια, ξεστομίζουν Κεϋνσιανές παρλάτες.
The new deal is the old deal…
Λύκοι με γιδοπροβιές, λύκοι με γιδοπροβιές, λύκοι με γιδοπροβιές…
Καταναλωτές τρομοκρατημένοι στα supermarket της διανόησης
Όλα 2 σε 1, όλα εμπριμέ. Τρέξτε να προλάβετε! Εδώ η καλή ανατροπή!
(η προσφορά ισχύει μέχρι την Κυριακή)
Το κουκλοθέατρο της αστικής δημοκρατίας στήνεται, ο καπιταλισμός επιτα-χύνει
Άλλωστε η παραγωγή δεν πρέπει να σταματάει ποτέ, η ροπή του υπερκέρδους φθίνει στην παραμικρή αλλοίωση του ρυθμού…
Οι κρεατομηχανές δουλεύουν κανονικά, στο σταθερό ωράριο λειτουργίας...
Το happy end είναι βέβαιο, όλα έχουν προβλεφθεί... The show must go on
Είμαστε δυο, είμαστε τρείς, είμαστε πρεζάκια με την εξαπάτηση, παρωχημένοι οπαδοί in denial...
Αλλά αυτή τη φορά είναι αλλιώς. Αυτή τη φορά τα έχουμε καταλάβει όλα:
Όλα όσα μας εξηγήσανε απ' την οθόνη προς καταπράϋνση του μένους...
Αλλά ημερεύεστε εν τύφλωση αδερφοί… αυτή τη φορά όλα θα είναι διαφορετικά, στη στρούγκα της αστικής δημοκρατίας...
Ο κονφερασιέ αναγγέλλει τις επιλογές:
-Κουρτίνα Α, κουρτίνα Β, κουρτίνα Γαμάτε με κι ας κλαίω…
ΕΣΥ, τι θα διαλέξεις;
Παίξε το παιχνίδι της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, τώρα είναι η ώρα της ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ σου.
Ο κονφερασιέ σου κλείνει το μάτι. Είναι καλό παιδί κατά βάθος.
Κάποτε ήτανε αντιεξουσιαστής, μην τον βλέπεις έτσι.
Δήλωσε και υπέρ των ανέργων μόλις χθες. Του κόστισε δυο ρανίδες σάλιο.
Έχει κάνει θυσίες κι αυτός στον κοινό αγώνα…
Παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια σας γιατί το άδικο το ζείτε μέσα απ’ το port bebe, στο κυριλέ προάστιο. Η φρουτόκρεμα είχε τη λάθος γεύση πάντα. Είστε Grande επαναστάτες, με κάρτα μέλους. Το Μεγάλο Αφεντικό σας δίνει και μηνιάτικο. Κάτι θα ξέρει.
Κι εσύ, η αδερφή μου, ο αδερφός μου, η ανάσα μου και η ζωή μου, ψάχνεις για διέξοδο στα τυφλά και πέφτεις συνέχεια στις παγίδες.
Ρωτάς τον στρούχτορα:
«Ποια είναι η επόμενη κίνησή μας; Για μια Ελλάδα ελεύθερη, για μια Ελλάδα νέα;»
Το στημένο ματ, απ’ την αρχή της παρτίδας, σε κοιτάζει θλιβερά.
Ο κονφερασιέ φωνάζει γελαστός:
-Ζήτω ο λαός, ζήτω ο καπιταλισμός!
Ο κύριος Πρέσβης μας κακομαθαίνει:
Μας λέει ότι αυτή την Κυριακή, θα είμαστε όλοι ενωμένοι.
-Κι εμείς;
-Ναι βρε, κι εσείς…
Το Δεκέμβρη μας λέγανε κουκουλοφόρους, τώρα μας λένε ψηφοφόρους.
Μιλάμε για πραγματική, για Άμεση δημοκρατία και μας λένε να σκάσουμε.
Μιλάμε για αταξική, δίκαιη κοινωνία και ανθρωποκεντρική, κοινωνικά ελεγχόμενη οικονομία και μας λένε ουτοπιστές.
Τίμιος ο μισθός τους.
Ακούω digital φωνές
Ακούω digital κλαγγές
Ανασηκώνομαι. Κοιτάζω. Βλέπω. Υπάρχω. Επιμένω.
Μέχρι να μου κόψουν το μεσαίο δάχτυλο, θα το υψώνω σαν κατάρτι.
Σαν κατάρτι πάνω στη σχεδία μου, με την παιδική ζωγραφιά στη σημαία.
Το αύριο θα σας ξεπεράσει κι η ασχήμια σας, και τα εγκλήματά σας, και η βία σας, και η εξαπάτησή σας θα είναι κάποτε ένα υποκεφάλαιο που τα παιδιά του μέλλοντος θα διαβάζουν μουδιασμένα, ανήμπορα να πιστέψουν το μέγεθος της άγνοιάς μας, ανήμπορα να πιστέψουν την υποταγή μας…
Προς το παρόν, λέω να κάτσω ακίνητος. Όλο το σαββατοκύριακο θα στέλνω μηνύματα σε μποτίλιες. Όλα τα μηνύματα θα έχουν την ίδια φράση του θείου Κάρλ:
"Εξουσία κι εκμετάλλευση είναι ταυτόσημες έννοιες"…
Καλή αντάμωση,
Δημήτρης Λ.